Meniscusletsels bij kinderen

Meniscusletsels bij kinderen
De laatste jaren neemt het aantal meniscusletsels bij kinderen toe. Bij meniscusletsels moet een onderscheid gemaakt worden tussen traumatische letsels en degeneratieve letsels. Het grootste aantal traumatische letsels komt voor tussen de 20-30 jaar, terwijl de degeneratieve meniscusletsels ontstaan
na het 45e jaar. Bij kinderen komen zelden meniscusletsels voor.

Toename van letsel
Waarom zien we nu de laatste tijd toch een toename van het aantal meniscusletsels bij kinderen? Het heeft te maken met het feit dat kinderen meer en fanatieker aan sport doen, bijvoorbeeld er zijn steeds meer meisjes aan het voetballen waardoor er meer meniscusletsels maar ook meer voorste kruisbandletsels ontstaan. Daarnaast is het ook veel beter mogelijk om de diagnose te stellen, dus sporen we ze ook beter op. Met behulp van een MRIscan die gemaakt wordt nadat anamnese en lichamelijk onderzoek bij een patiënt zijn gedaan, kan de diagnose meniscusletsel worden bevestigd.

Bij een ongeborene is de meniscus volledig doorbloed, bij een volwassen alleen het buitenste 1/3

Het verschil tussen een meniscus bij een volwassene en een kind is dat een kindermeniscus veel beter doorbloed is dan bij een volwassene. Bij een volwassene is globaal het buitenste eenderde deel doorbloed. Bij een pasgeborene is de volledige meniscus doorbloed. Door de beter doorbloeding van de meniscus bij kinderen is er een veel betere genezing van het meniscusletsel te verwachten. Wanneer het kind geen slotklachten heeft en met MRI bewezen is dat de gescheurde meniscus op zijn plaats ligt kan spontane genezing afgewacht worden. Het beleid zal dan zijn de belasting van de knie te verminderen (met krukken lopen) en de knie niet verder dan 90º te buigen. Na 3 maanden mag dan genezing verwacht worden.

Uitstekend resultaat
Heeft het kind een strekbeperking van de knie of slotklachten en is op de MRI te zien dat de meniscus niet op de plaats ligt dan kan via een kijkoperatie de meniscus op de plaats gelegd worden en met 1 a 2 hechtingen worden gehecht. De resultaten van meniscushechten bij kinderen zijn uitstekend. Soms kan het meniscusscheur niet gehecht worden omdat het meniscusweefsel te beschadigd is, dan nog is te overwegen om een poging tot hechten te doen, zeker als het een heel jonge patiënt met een buiten meniscusletsel betreft.

Behandeling meniscusscheur bij kinderen
De conclusie is dat wanneer er verdenking is na anamnese en lichamelijk onderzoek op een meniscusletsel bij een kind, er een MRI gemaakt moet worden. Wanneer de meniscusscheur geen slotklachten geeft en keurig op zijn plaats ligt moet dit binnen drie maanden tot genezing leiden zonder dat de patiënt geopereerd wordt. Wanneer de meniscus niet op zijn plaats ligt kan deze via een kijkoperatie gereponeerd en gehecht worden. Pas als laatste mogelijkheid, wanneer de meniscus volledig gekneusd is en het weefsel van slechte kwaliteit is, moet pas overwogen worden een deel van de meniscus te verwijderen. Je kan met name stellen dat hoe jonger de patiënt en als het de buitenmeniscus betreft, deze eigenlijk altijd gehecht moet worden om artrose op langere termijn te voorkomen.